Τηλεόραση Σαρκοφάγος

Με αφορμή την δολοφονία του Νίκου Σεργιανόπουλου
Ο θεός ας αναπαύσει την ψυχή του …

Δεν θα σχολιάσω το γεγονός, δεν έχω δικαίωμα να το κάνω, όμως η τηλεόραση, Δημόσια ή Ιδιωτική το κάνει με μεγάλη ευκολία.
Καθημερινά από το πρωί ως το βράδυ όλες οι τηλεοπτικές εκπομπές ( πρωινές – μεσημεριανές – απογευματινές… ) προκειμένου να αποκτήσουν τηλεθέαση και να αποκομίσουν έσοδα για το κανάλι τους κατασπαράζουν κυριολεκτικά όποιον βρουν μπροστά τους. Στην προκειμένη περίπτωση τον άτυχο ηθοποιό.
Μάθαμε τα πάντα. Τα φορολογικά του στοιχεία. Τα προσωπικά του δεδομένα. Τα πάθη του. Τις ιδιαιτερότητες του. Λεπτομέρειες ανατριχιαστικές.. ( πόσα εκατοστά ήταν το μαχαίρι .. που ακριβώς τον μαχαίρωσε .. πόσα εκατοστά βυθίστηκε .. κλπ. ).
Στήσανε τις κάμερες έξω από το σπίτι του…. από τον τάφο του…. ζουμάρανε για να δούμε τα δακρυσμένα πρόσωπα των δικών του…. την στενοχώρια τους…
Αλλά αυτό δεν έφτανε. Βγήκαν με τα μικρόφωνα στους δρόμους … και άρχισαν να ρωτούν τους πάντες… γνωστούς και αγνώστους. Μάθαμε για παράδειγμα από πού αγόραζε τσιγάρα και πιο διάλογο είχε με τον περιπτερά…. Ποιόν συναντούσε και που τον συναντούσε, που πήγαιναν, τι έκαναν, τι έλεγαν….
Αλλά και αυτά δεν φτάνουν. Το κανάλι χρειάζεται και άλλα έσοδα. Έτσι είδαμε Δημοσιογράφους, Δικηγόρους, Ντέντεκτιβ, Αστρολόγους, Παρουσιαστές, Χορευτές, Μοντέλα, Κοινωνιολόγους, ακόμη και πρώην παίχτες των reality να μιλούν και να σχολιάζουν το γεγονός ως ειδικοί Ιατροδικαστές, Αστυνομικοί ή Κοινωνικοί Λειτουργοί .
Οι Αρχαίοι Έλληνες σέβονταν και τιμούσαν τους νεκρούς…. Σταματούσαν ακόμη και τον πόλεμο για να τους συλλέξουν και να τους θάψουν…
Σήμερα δεν σεβόμαστε τίποτα…
Στην Ελλάδα του 2008 δεν μπορούμε ούτε να πεθάνουμε με την ησυχία μας… Με αξιοπρέπεια..
Η τηλεόραση θα έπρεπε να είχε ένα ρόλο εκπαιδευτικό, ψυχαγωγικό, ενημερωτικό και όχι κουτσομπολίστικο. Έχουμε μπερδέψει τις έννοιες Ενημέρωση και Ψυχαγωγία, Προσωπική ζωή και Δημόσια ζωή. Τα δημόσια πρόσωπα θα πρέπει να κρίνονται και να σχολιάζονται μόνο για τις δημόσιες εμφανίσεις τους και τα έργα τους. Θα πρέπει επιτέλους οι δημοσιογράφοι να καταλάβουν ότι το σπίτι τους και η οικογένεια τους είναι ιδιωτική ζωή και δεν μπορούν να εισβάλουν και να δημοσιοποιούν τα πάντα. Τα άλλα μέλη της οικογένειες δεν φταίνε σε τίποτα. Πολλές φορές μην αντέχοντας την δημοσιότητα αλλάζουν πόλη, όνομα ή αυτοκτονούν.
Θα πρέπει να καταλάβουν ότι αυτό που μας παρουσιάζουν δεν είναι ενημέρωση δεν είναι δημοσιογραφία δεν μας αφορά και η ελευθερία τους σταματά εκεί που αρχίζει η δική μας….
Ας φωνάξουμε… γιατί αύριο θα είναι η δική μας σειρά…..

Τριανταφύλλου Ευστάθιος